รีวิวหนัง BNK48 Girls don’t cry



รีวิวหนัง BNK48 Girls don’t  cry

สำหรับผมซึ่งไม่ใช่ โอตะของ BNK48 แต่วันนี้ กลับโดนเพื่อนสองคน (ซึ่งอายุรวมกันก็เรียกว่า เฉียดร้อย) ชวนผมไปดู หนัง BNK48 Girls don’t cry ดังนั้นสิ่งที่ผมเขียนใน รีวิวหนัง BNK48 Girls don’t cry จึงเป็น มุมมองของคนที่ไม่ได้รู้ตื้นลึกหนาบาง หรือคลั่งไคล้ชื่นชอบใครเป็นพิเศษในวง BNK48 นี้มาก่อนเลยนะครับ

 รีวิวหนัง BNK48 Girls don’t cry


ความน่าสนใจของหนังเรื่องนี้คือรูปแบบในการนำเสนอ ที่ทำออกมาในแบบสารคดี ทั้งเรื่องเป็นการสัมภาษณ์น้องๆ ในวง BNK48 รุ่นที่ 1  ซึ่งมีทั้งสมาชิกที่สมหวัง และผิดหวังเพราะไม่ได้รับคัดเลือกให้เป็นนักร้องตัวจริงในการร้องเพลงใน Single ต่างๆ ของค่าย BNK48  สิ่งที่หนังเรื่องนี้สะท้อนออกมาผ่านจากบทสัมภาษณ์ของน้องๆ ทำให้เรา ได้เห็นว่า คนเราเก่งอย่างเดียว ในยุคนี้ ก็ยากจะไปต่อได้ น้องๆ แต่ละคนจึงต้องหาวิธีการสร้างตัวตนในแบบของตนบนโลกโซเชียล เพื่อให้ได้รับความนิยม มีฐานแฟนคลับ เพื่อให้ได้พื้นที่ในสื่อและได้เป็นตัวจริงในการร้องเพลงของค่าย   


รีวิวหนัง BNK48 Girls don’t cry
 
ความ Real ของหนังเรื่องนี้ คือการกล้าของผู้กำกับ ที่ ตีแผ่ บางมุม (โดยเฉพาะมุมมืด) ของการเป็น ไอดอล ที่ต้องแลกมาด้วยอะไรหลายๆ อย่างในชีวิตของน้องๆ และ ที่สำคัญคือ ปัญหาที่ทางค่ายเพลง เองก็เกือบจะไปไม่รอด ใน ตอนแรก  หากไม่ได้ คุกกี้เสี่ยงทายในซิงเกิลที่สองมาช่วยไว้ วันนี้เราอาจไม่ได้เห็น BNK48 แล้วก็ได้ ซึ่งแง่มุมเหล่านี้ ถือเป็นเรื่องน่าสนใจ ทั้งกับคนที่กำลังสร้างแบรนด์และตัวตนบนโลกออนไลน์อีกด้วย
 
 





สำหรับผมให้คะแนนภาพรวม หนังเรื่องนี้ ที่ 9/10  ข้อดีจุดเด่นมากๆ คือ ข้อคิดและความสมจริงในการนำเสนอ หลากหลายด้านของชีวิตน้องๆ  ในวันที่ต้องกลายมาเป็นสมาชิกของ BNK48 ส่วนที่หลายๆ คนอาจจะดูว่าการสัมภาษณ์หรือการดำเนินเรื่อง มันดูวนๆ หรือ ซ้ำไปซ้ำมา นั้น  ผมว่าต้องทำใจและเข้าใจสักนิดหนึ่งว่า นี่เป็นหนังสารคดี ที่เน้นการสัมภาษณ์ผู้คนและตามไปเก็บชีวิตแง่มุมต่างๆ ในชีวิตหรือกิจกรรมที่เขาทำจริงๆ หนังจึงจะออกมาในแนวๆ นี้ล่ะครับ  อย่างไรก็ตาม สำหรับเพื่อนผมสองคนที่เป็นโอตะของวง BNK48 ดูจบ เขาก็คงอินและฟินไปตามๆ กัน  ส่วนผมคนวงนอก ไปดูหนังเรื่องนี้แล้ว  มีความรู้สึกทั้งเห็นใจ สงสาร และเข้าใจน้องๆ BNK48 รวมถึงทีมงานของเขามากยิ่งขึ้น ว่าคงต้องเหน็ดเหนื่อยกันมิใช่น้อยกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้  สรุปว่า โดยส่วนตัวผมชอบหนังสารคดี BNK48 Girls don’t cry แต่มีข้อแนะนำว่า คนที่ไม่ชอบดูหนังสารคดี หรือหนังแนวสัมภาษณ์ รวมทั้งไม่ได้เป็นโอตะ BNK48  อาจจะรู้สึกเบื่อๆ  หรือเกือบหลับในบางช่วงบางตอนเลยทีเดียวครับ
 
อาจารย์บอม


 

About Ajbomb

นักหาเรื่อง นักเล่าเรื่อง นักเขียน นักแปล รักการสอน รักเด็ก รักสัตว์ รักธรรมชาติ รักษ์โลก

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น