“อยากก้าวหน้าในชีวิต ไม่ต้องวิ่งให้เร็ว…แค่รู้เป้าหมาย ถอดรองเท้าอัตตา แล้วเดินด้วยหัวใจที่เบา”
– อาจารย์บอม ชนัฐ เกิดประดับ

---

🌪 อีโก้…ไม่ใช่ศัตรู แต่มักแย่งซีนเวลาที่เรากำลังจะสำเร็จ

ในห้องที่เงียบที่สุด…หรือในมุมที่ลึกสุดของใจเราเอง
“อีโก้” ไม่ได้ปรากฏตัวด้วยท่าทางโหดเหี้ยม
อีกไม่ได้ถือปืน หรือยืนตะโกนด่าทอ เหมือนหัวหน้าขี้โมโห
แต่ย่องมาในแบบที่นุ่มนวล…พร้อมกระซิบข้างหูเราเบา ๆ ว่า:

• “แกเก่งที่สุดแล้ว”
• “อย่าไปยอมคนแบบนั้นเลย”
• “คนอื่นเขาไม่เข้าใจเราหรอก”

จากนั้นเราก็เริ่มหงุดหงิดเมื่อมีใครคิดต่าง
เราเริ่มพูดมากขึ้น แต่กลับฟังน้อยลง
และเริ่มอยู่แต่ในห้องที่มีแค่เสียงของตัวเอง

สุดท้าย…อีโก้กลายเป็นเพื่อนที่คอยดึงขาเรา
ทุกครั้งที่เรากำลังปีนขึ้นไปข้างบน

---

🧠 ยิ่งอีโก้โต…ความรู้เรายิ่งเล็กลง

คุณเคยไหม?
นั่งฟังใครพูด…แต่ในหัวกลับเถียงตลอด
หรือมีเด็กรุ่นน้องมาเสนอไอเดีย แล้วใจเราคิดว่า
“เด็กไร้ประสบการณ์อย่างเอ็งจะรู้อะไรเท่าข้า?”

อีโก้ไม่ได้ทำให้เราฉลาดน้อยลง
แต่ทำให้ “เราไม่เปิดใจ ที่จะฉลาดขึ้น”

และนั่นแหละ…คือจุดเริ่มต้นของการหยุดโต
โดยที่เราไม่ทันได้รู้ตัว…

🥇 คนที่ชนะในชีวิต คือคนที่ยอมแพ้ให้กับอัตตาในใจได้

การชนะในชีวิต…
ไม่ใช่การปีนขึ้นไปยืนให้สูงกว่าคนอื่นๆ
แต่คือการอยู่ได้กับทุกๆ คน
โดย “ไม่รู้สึกว่าตัวเองสูงส่งกว่าหรือเหนือกว่าใครเลย”

คนที่ฆ่าอีโก้ในใจได้ คือคนที่…

• ขอโทษเป็น…โดยไม่รู้สึกเสียหน้า
• กล้าถาม…โดยไม่กลัวถูกมองว่าไม่รู้
• ฟังอย่างตั้งใจ…แม้พูดเคยเป็นลูกศิษย์ของเรา

และคนแบบนี้แหละ…
ที่จะมีเพื่อนแท้
ได้รับโอกาสจริง
และมีความสุขแบบที่ไม่ต้องโชว์….

---

💡 มุมมอง อาจารย์บอม:

“อีโก้ไม่ทำให้เราพังทันที…แต่กัดกินเราเงียบ ๆ เหมือนสนิมบนเก้าอี้ผู้นำ”

เพราะฉะนั้น…
ทุกครั้งที่รู้สึกว่า “เราแน่แล้ว”
ลองหยุด แล้วถามตัวเองสั้น ๆ ว่า…

“แน่จริง…หรือแค่กลัวว่าคนอื่นจะเก่งกว่าเรา?”

ฆ่าอีโก้…
ไม่ใช่เพื่อล้มตัวเอง
แต่เพื่อให้เรา “เติบโตขึ้น”
เติบโตพอจะเปิดรับสิ่งใหม่ ๆ
และชนะในชีวิตได้…ในแบบที่หัวใจยังคงอ่อนโยนอยู่เสมอ