AI กับ การเลือกตั้งอินเดีย: เสียงที่เหมือนใส่ใจแต่...

โดย อาจารย์บอม ชนัฐ เกิดประดับ

อินเดียกำลังเลือกตั้งครั้งใหญ่ที่สุดในโลก… แต่สิ่งที่ใหญ่กว่าก็คือ “AI” ที่เข้าไปเป็นผู้ช่วยหาเสียงร่างทองคนใหม่ไปแแล้ว !

AI วันนี้ไม่ใช่แค่เทคโนโลยีในแชทบอทหรือกราฟิกอีกต่อไป แต่ได้กลายเป็นเครื่องมือสื่อสารที่ ‘พูดแทนผู้สมัคร’ ได้แล้ว แถมยังพูดได้หลายภาษา หลายสำเนียง เข้าถึงหัวใจประชาชนแบบแนบเนียนจนแทบแยกไม่ออกว่า “เสียงนี้จริงหรือสร้างขึ้นมา?”

ลองจินตนาการดูสิ…

อยู่ดี ๆ มีเสียงนักการเมืองชื่อดังโทรตรงมาหาเราเป็นการส่วนตัว แล้วถามว่า “หมู่บ้านของคุณยังมีปัญหาน้ำประปาไม่ไหลอยู่ไหมครับ?” ฟังดูแล้วสุดแสนจะประทับใจใช่ไหมครับ? แต่ความจริงคือ… เขาไม่ได้เป็นคนโทรมา!

เสียงที่เราได้ยิน = เสียงที่ถูกสร้างด้วย AI

ข้อความที่พูด = ทีมรณรงค์หาเสียงได้เขียนให้ AI อ่าน

ผลลัพธ์ = เรารู้สึกว่า นักการเมืองคนนี้ “เขาใส่ใจเรา” เป็นการส่วนตัว

แต่ในความเป็นจริง… มันคือการตลาดการเมืองแบบใหม่ที่ใช้ ‘เทคโนโลยีแทนการสัมผัส’

AI ทำอะไรได้บ้างในการเลือกตั้งอินเดีย?

โคลนเสียงของผู้สมัคร แล้วนำไปใช้โทรหาประชาชนแบบเจาะกลุ่มเฉพาะ
แปลและพากย์คำปราศรัยเป็นภาษาท้องถิ่นหลากหลายสำเนียง
สร้างเนื้อหาเฉพาะบุคคล (Personalized Messaging) โดยวิเคราะห์จากโซเชียลมีเดีย
ทำคลิป deepfake ที่ปลอมทั้งภาพ เสียง และคำพูด เพื่อโจมตีคู่แข่งหรือสร้างภาพลักษณ์เกินจริง

ทั้งเร็ว ทั้งตรงใจ และกระจายได้ไว… แต่คำถามที่ตามมา คือ “แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าอะไรคือของปลอม อะไรคือของจริง?”

ปัญหาใหญ่ของการเมืองยุค AI: อะไรจริง อะไรปลอม?

คลิป deepfake ที่เหมือนนักการเมืองพูด ทั้งที่ไม่เคยพูด
เสียงโทรศัพท์มาหาเรา ที่ถูก AI สร้างโดยทั้งหมด
ความเชื่อใจ ที่ไม่ได้มาจากตัวตนของผู้พูดจริง ๆ

ที่น่ากังวลคือ… ยังไม่มีกฎหมายควบคุมที่วิ่งทันสิ่งเหล่านี้ ในหลายประเทศ รวมถึงในประเทศ อินเดียเอง กกต.ยังไม่มีมาตรการชัดเจนในการตรวจสอบหรือจัดการกับเนื้อหาที่สร้างมาจาก AI

บทวิเคราะห์โดย อาจารย์บอม ชนัฐ เกิดประดับ

AI ทำให้เราก้าวเข้าสู่ยุคใหม่ของการสื่อสารทางการเมือง ที่ทุกข้อความถูกจัดวางใน “เฟรม” (Framing) และถูกออกแบบมาให้ “โดนใจแบบเฉพาะคน” (Hyper-personalized)

ลองวิเคราะห์ผ่าน ทฤษฎี S-O-R (Stimulus – Organism – Response):

Stimulus: คลิปเสียงปลอม, ภาพจำลอง AI เป็นสิ่งกระตุ้นเร้าความรู้สึก (มีความอินเกิดขึ้น)
Organism: ผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่รับข้อมูลผ่านอารมณ์ ความคาดหวัง และความเชื่อแบบเดิมๆ
Response: ตัดสินใจเลือกโดยคิดว่าเป็น “คนที่เข้าใจเราหรือเราเป็นคนพิเศษของเขา” ทั้งที่เสียงที่ได้ยินอาจไม่ใช่เขาตัวจริง

นอกจากนี้ Framing Theory ที่ AI ใช้สร้างภาพให้ผู้สมัครดูดีในมุมแบบที่ผู้มีสิทธิ์ออกเสียงชอบ ทำให้ผู้คนตัดสินใจจาก “ภาพที่ถูกเลือกมาแล้ว” มากกว่าความเป็นจริง

บทสรุปสุดท้าย

AI ไม่ได้แค่เปลี่ยนเครื่องมือหาเสียง แต่มันเปลี่ยน “ธรรมชาติของความไว้วางใจ” และทำให้การเมืองในอนาคตกลายเป็นการแข่งกันว่า “ใครจะสร้างความรู้สึกดีๆ ให้ผู้มีสิทธิ์ออกเสียงเลือกตั้งได้แนบเนียนกว่ากัน”